Liverpool ferðasaga annar hluti.

Sólin skein á þessum æðislega Laugardagsmorgni við bakka Merseyside í Liverpool. Sólin virðist reyndar alltaf skína þegar að þessi góði hópur mætir til Liverpool til þess að horfa sigursælasta og besta lið enskrar knattspyrnu spila leiki á Anfield. Við vorum vaknaðir snemma og vekjaraklukkan var alveg óþörf þennan morguninn enda var hópurinn mjög spenntur fyrir deginum. Skelltum í okkur " full english" með nóg af salti og tókum cabbie upp á Anfield. Þar versluðu menn sér nýjustu útgáfuna af Liverpool búningnum eins og venjan er á leikdegi. Síðan var haldið inn á The Albert þar sem að vinir okkar frá kvöldinu áður tóku vel á móti okkur.

Hitinn og svitinn var mikill inn á The Albert, en það var stemmningin líka. Hafi menn haldið að stemmningin yrði eitthvað síðri vegna þess að leikurinn var settur á rétt eftir hádegi þá fengu þeir það staðfest þennan dag að svo er ekki. The Scousers eru bara mættir rétt fyrir 10 og komnir með öl í hönd í staðinn fyrir að mæta klukkan 12 og það voru nákvæmlega sömu menn inn á The Albert og fyrir leikinn sem við fórum á í síðustu ferð, held meira að segja að þeir hafi verið í sömu fötum. En við sungum söngva og drukkum öl og þessi stemmning sem að myndast er einstök, og þeir sem eiga það eftir einfaldlega verða að prófa þetta. Við fórum svo fljótlega að koma okkur inn á völl, en það tók sinn tíma og við vorum að verða annsi tæpir á tíma. En við ætluðum að fara inn um almenningshliðin en þá var okkur bent á að fara inn um glerhurð þar sem að stórir svartir menn tóku á móti okkur, öllum að óvörum þá fengum við konunglegar móttökur á Anfield og miðarnir okkar veittu okkur aðgang að LFC corporate hospitality.

Fer ekkert nánar út í það, við sátum í 7 sætaröð og vorum mjög sáttir við sætin okkar þó að menn vilji auðvitað alltaf sitja í The Kop. En leikurinn fór ekki sem skildi þó svo að Liverpool hafi gjörsamlega yfirspilað Man U. Manchester skoraði á síðustu mínutu leiksins og vann 0-1. Menn tóku þetta mis mikið inn á sig, sumir fóru upp á hostel og reyndu að sleikja sárin þar. En ég og Kiddi vorum búnir að ákveða að vera glaðir allan tíman í þessari ferð og það alveg ótrúlegt hvað afneytunin getur verið sterk. Við skemmtum okkur ótrúlega vel inn á veitingastað á Anfield og sátum þar með stórskemmtilegum Írum sem voru í sama gír og við. Síðan litum við aðeins inn á The Albert áður en að við brunuðum niður á Albert Dock´s þar sem að hostelið okkar var staðsett. Menn klæddu sig upp fyrir kvöldverð á Blue Bar sem er í eigu góðvinar hópsins Robbie Fowler. Kiddi skellti sér í stepp skóna og framundan var vægast sagt skemmtilegt kvöld. Púritaninn og Heiða komu alla leið frá Birmingham og hittu okkur á Blue Bar. Við snæddum þar góðar steikur og menn voru í misgóðu ásigkomulagi, allt eftir því hvort að þeir fóru upp á hostel eftir leik eða skemmtu sér með Aurelio, Reyna og Írunum.

Eftir forvitnilega klukkutíma á Blue þá var stefnan tekin á The Cavern club. En fljótlega þá fórum ég Friðjón og Árni Jón að leita að Profile/Shangri La sem er einn besti skemmtistaður í heiminum, það er bara svoleiðis. Menn voru ekki vissir um að ég gæti fundið staðinn aftur en það sannaðist þarna að ég er með innbyggt GPS. Restin af hópnum kom svo á Profile og þar hittum við Watson sem er mikill snillingur og mjög dramtískur í frásögnum, sennilegast besti sögumaður sem ég hef hitt og vildu sumir meina að þarna hafi skrattinn hitt ömmu sína. Við tókum einnig nokkur lög í karaoke og Geir og Gunnsó pöntuðu sér dýrindis máltíð sem framreidd eins og ekkert væri jafnvel þó að klukkan væri að verða fimm um nótt. Þetta kvöld fer klárlega í sögubækurnar og sunudagsmorguninn líka, en þá fór fram sala á forlátum miðum á The Gunsó við mikinn fögnuð nærstaddra. En þetta blogg eitt af þeim lengri enda frá miklu að segja. 3 og síðasti hluti kemur í vikunni...